Livata, erkeğin erkekle veya erkeğin kadınla dübüründen, yani arkasından zina etmesine denir. Bu durum karı-koca arasında olduğunda da yine livata olur ve haramdır.
Kitap içerisinde okuyacağınız ayeti kerime ve hadisi şeriflerden de anlaşılacağı üzere, büyük günah olması sebebiyle, livata olayının insanı Allah (C.C.) ve Peygamber (S.A.V) indinde ne kadar müşkil duruma düşürdüğünü öğreneceksiniz.
Bu mevzu malesef çok büyümeye yüz tutmuş ve benimsenmiştir.
Halbuki livata fiilini işleyenleyenlerde ve işletenlerde maddi ve manevi değerler ölür, insan yaşlandığında da para ile tatmin olacak duruma düşer. Kendimizi itina ile koruyalım, çoluk çocuğumuza hiç utanmadan kendilerini korumaları için bu konularda gerekli bilgi ve eğitimi verelim. Nefsimizi ve neslimizi kurtaralım.
İmam-ı Gazali hazretlerinin (k.s) Kimyayı Saadet adlı kitabının 343. sahifesinde Ebubeklr-es Sıddık (R.A.) dan rivayet edilen Hadis-i Şeriflerinde Rasulüllah (S.A.V) efendimizin şöyle buyurdukları kaydedilmiştir: "Bütün iyi işler Allah yolunda harbetmenin (cihadın) yanında denizden bir damla gibidir. Allah yolunda harbetmek de emri bil ma'rufun (iyiliği emretmek) yanında bir damla gibidir."
Netice olarak şunu özellikle belirtelim ki livata olayı çok vahim bir konu olduğundan bu hususta milletimizi uyarmak yani emr-i bilma'ruf ve nehy-i anil münker yapmak (iyiliği emir ve kötülükden men) müslümanlar üzerine cuma namazı gibi farz-ı ayn’dır. Nasıl Cuma namazı kılınmadığı zaman kaza edilemiyorsa livata fiili işlendikten sonra yapılacak tebliğin de hiç bir önemi kalmaz.
Livata devrimizin vebası sayılan AIDS hastalığının yayılmasının da ana sebeplerindendir. Bu konuya dikkat edilmesi zarurettir. Dolayısıyla ayet ve hadislerden ibret alarak tebliğe önem vermelerini kardeşlerimizden rica ederiz. Yüce Mevlâ tesirini halketsin inşaallah.
Elçilerimiz (melekler) Lût’a varınca onların yüzünden, (kavmi, bunlara bir kötülük eder diye) Lût fenalaştı. Eli ayağı dolaştı ve “Bu, çok zor bir gün.” Dedi.
Bundan evvel kötü kötü işler yapmakta olan kavmi ona (misafirlerine tecavüz için) koşup gelmişlerdi. Lût dedi: “Ey kavmim, işte şunlar kızlarım. Onlar sizin için daha temizdirler. Artık Allah’tan korkun da beni misafirlerim içinde rüsvay etmeyin. İçinizde aklı başında hiçbir adam yok mu?”
Onlar dediler ki: “Şüphesiz bilirsin ki, senin kızlarınla bizim hiçbir alakamız yoktur. Ve sen bizim ne istediğimizi pekâlâ bilirsin.”
Lût dedi: “Ne olurdu size karşı bir kuvvetim olsaydı. Veya çok sarp bir kaleye sığınabilse idim.”
Melekler dediler: “Ey Lût, emin ol ki biz, Rabbinin elçileriyiz. Onlar sana asla el uzatamazlar. Sen hemen ailenle gecenin bir kısmında yürüyüp git. İçinizden –eşinden başka– hiçbiri geri kalmasın. Çünkü ona da kavmine gelen musibet gelecek. Kendilerine vaad edilen vaktin “sabah” olduğundan haberin olsun. Sabah, yakın değil mi?
Ne zaman ki emrimiz geldi. O memleketin üstünü altına geçirdik. Ve üzerlerine istif edilmiş balçıktan yapılıp pişirilmiş taşlar yağdırdık.
Bu taşlar, Rabbinin katında damgalanmışlardı. (Kime ve nereye isabet edeceği belli idi.) Bunlar zalimlerden uzak da değillerdir.